Nadelen sterilisatie hond

Als u twijfelt om uw hond te laten steriliseren wilt u natuurlijk goed op de hoogte zijn van de voor- en nadelen van sterilisatie. Wij hebben hieronder de nadelen van een sterilisatie voor u op een rijtje gezet:

1. Na de sterilisatie verandert de stofwisseling van uw hond, waardoor ze na de operatie minder eten nodig heeft. Als u dezelfde hoeveelheid voer blijft geven zal ze aankomen. Dit is gemakkelijk te voorkomen door een kwart minder eten na de sterilisatie te geven of eventueel een light-dieet.

2. Incontinentie kan voorkomen bij grotere honden (>20 kg). We raden aan om de teef één keer loops te laten worden. Door de werking van de vrouwelijke hormonen op de blaashalsspier is er een kleinere kans op incontinentie. Bij kleinere honden zien we zelden of nooit incontinentie ontstaan na sterilisatie.

3. Bij langharige honden kan er een verandering van de structuur van de vacht ontstaan.

4. Narcose brengt altijd een gering risico met zich mee. Uiteraard werken wij zo veilig mogelijk en wordt uw hond continue in de gaten gehouden, zodat wij dit risico zo klein mogelijk maken.

Als u weet dat u geen nestje wilt van uw hond, adviseren wij om uw hond wel te laten steriliseren. U kunt hiermee veel problemen in de toekomst voorkomen.

Zie ook: Zes voordelen die u moet weten over het steriliseren van uw hond

 

Wanneer mag mijn hond weer wandelen na sterilisatie/castratie?

De dag van de operatie 
Op de dag van de operatie is het verstandig nog niet te veel met uw hond  te wandelen. Over het algemeen mag u uw hond in de middag weer bij ons ophalen. Ons advies is om uw hond ’s avonds even naar buiten te laten zodat uw hond zijn of haar behoefte kan doen en dan weer naar binnen te gaan.  Uw hond kan namelijk nog wat gedesoriënteerd en moe zijn van de narcose en nog te weinig energie hebben voor een echte wandeling. 

De dag na de operatie 
De dag na de operatie adviseren wij uw hond op dezelfde momenten op de dag uit te laten als dat u normaal doet. Wel is het goed om deze wandelingen nog kort te houden. Uw hond kan namelijk nog steeds wat last hebben van de narcose. 

Lijnrust 

Vanaf de volgende dag mag u de wandelingen weer langzaam opbouwen. Uw hond mag echter gedurende 10 dagen nog niet loslopen; houdt hem/haar aangelijnd. Dit om te voorkomen dat hij/zij gaat rennen, springen of ruig gaat spelen met andere dieren. Op deze manier voorkomt u dat er veel spanning op de hechtingen en de wond komt, zodat de wond rustig kan genezen. Zorg er dus voor dat uw hond gedurende deze 10 dagen zich rustig houdt, hoe goed hij/zij zich ook voelt. 

Na de controle op de tiende dag 
Op de tiende dag na de operatie vindt er bij ons een controle plaats door één van onze dierenartsen.  Wanneer bij deze controle geen bijzonderheden naar voren zijn gekomen en alles goed is met uw hond mag u het wandelen weer oppakken zoals u voor de ingreep gewend was. 

Kortom… 
Laat uw hond op de dag van operatie dus alleen even snel de behoefte doen. Maak de dag erna alleen korte wandelingen op de tijden die u normaal gewend bent. Houdt uw hond gedurende 10 dagen na de operatie uitsluitend aan de lijn en pak na deze 10 dagen het wandelen weer rustig aan op zoals u gewend was. 

Voor bovenstaande adviezen geldt uiteraard dat u altijd naar uw hond moet kijken hoe het met hem/haar gaat en hoeveel hij/zij al aan kan qua wandelen, dit kan per hond erg verschillend zijn.

Zes voordelen die u moet weten over het steriliseren van uw hond

Er zijn meerdere goede redenen om uw hond te laten steriliseren. Wij zetten de belangrijkste voordelen hieronder voor u op een rijtje. 

De voordelen van sterilisatie: 

1. De kans op melkkliertumoren wordt aanzienlijk verkleind. Onder invloed van vrouwelijke hormonen wordt het ontstaan van melkkliertumoren gestimuleerd. Dus hoe jonger de teef gesteriliseerd wordt, hoe kleiner de kans op melkkliertumoren is op latere leeftijd. 

2. Het voorkomen van baarmoederontsteking op latere leeftijd, want dit is levensgevaarlijk. Als een teef niet gesteriliseerd wordt zien we vaak onder invloed van vrouwelijke hormonen op latere leeftijd een baarmoederontsteking. De baarmoeder zal dan alsnog verwijderd moeten worden. Vaak is de teef erg ziek en moeten ze met deze slechte conditie geopereerd worden. Dit willen we het liefst voorkomen door ze op jonge leeftijd te steriliseren. U kunt hier meer over deze gevaarlijke baarmoederontsteking lezen.

3. Geen loopsheid meer.

4. Geen ongewenste dekking.

5. Geen schijnzwangerschap met (veel) melkgift.

6. Geen dracht. 

Als u weet dat u geen nestje wilt van uw hond, dan adviseren wij om uw hond te laten steriliseren. Het mooiste moment voor sterilisatie is 2-3 maanden na de eerste loopsheid. De teef is dan hormonaal in rust. Honden worden voor het eerst loops een leeftijd van 6-12 maanden. Het is belangrijk om ze één keer loops te laten worden voor de ontwikkeling van de blaas. Hierdoor neemt de kans op urine verlies (incontinentie) af.

Zie ook: Baarmoederontsteking hond, levensgevaarlijk!

 

Wordt mijn hond dikker na sterilisatie/castratie?

Van jongs af aan.. 

Geen enkel dier op aarde wordt dik van lucht. Een hond dus ook niet. Wel kan een hond dikker worden van voeding, koekjes, snoepjes en dergelijke. Het is heel belangrijk om uw hond vanaf jongs af aan op het juiste gewicht te houden. Honden die namelijk  als pup al stevig of zelfs dik zijn hebben een grote kans op overgewicht op latere leeftijd. Het is dus heel belangrijk om vanaf jonge leeftijd op het gewicht van uw hond te letten. 

Topconditie 
De conditie van een hond wordt bepaald aan de hand van een aantal factoren:
- De ribben: Deze mogen niet zichtbaar zijn maar moeten wel goed te voelen zijn. Als u de ribben goed kunt zien is uw hond te mager, kunt u de ribben slecht voelen dan is uw hond te zwaar.  
- De ruggenwervels en de bekkenbeenderen: Deze mogen niet zichtbaar zijn maar moeten wel goed te voelen zijn.
- De taille: Deze moet van bovenaf goed zichtbaar zijn. 

Stofwisseling 
Na de sterilisatie of castratie van een hond verandert de stofwisseling. Deze stofwisseling wordt na de operatieve ingreep trager, terwijl tegelijkertijd de eetlust en daardoor meestal ook de voedselopname toeneemt. Doordat het de stofwisseling langzamer is geworden heeft uw hond ook minder energie nodig. Als u uw hond dezelfde hoeveelheid voer blijft geven, krijgt uw hond veel meer energie binnen dan nodig is. Alle extra energie wordt opgeslagen als vet wat uw hond dikker zal maken. Ons advies is dan ook om na de sterilisatie of castratie een kwart minder eten te geven om te voorkomen dat uw hond dikker wordt. 

In topconditie blijven 
Wanneer u ziet dat uw hond dikker wordt na de ingreep moet u proberen zo snel mogelijk in te grijpen. Dit omdat overgewicht allerlei aandoeningen en ongemakken kan veroorzaken. Als eerste kunt u de dagelijkse hoeveelheid voeding minderen. Ons advies is om standaard (dus ook wanneer uw dier niet gesteriliseerd of gecastreerd is) ongeveer 10 - 20% minder te geven dan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid die op de zak staat aangegeven naar gewicht. Daarnaast is het belangrijk om continue het gewicht in de gaten houden en eventueel de voeding hierop aan te passen. Ook is ons advies zo min mogelijk koekjes of snoepjes te geven. Indien u er toch voor kiest dit te geven adviseren wij om dat niet nog bovenop de dagelijkse hoeveelheid voeding te geven. 

Afvallen 
Wanneer uw hond hierna nog steeds dikker wordt of dik blijft kunt u een dieet geven wat minder calorieën bevat waardoor uw hond zal afvallen. Er bestaan ook speciale koekjes waar heel weinig in zit, zodat u uw hond nog steeds met wat lekkers tussendoor kunt blijven verwennen. Bij ons op de praktijk hebben wij ook een speciaal afvalprogramma waarin we u en uw hond begeleiden tijdens het afvallen. Hierbij komt u met regelmaat op consult bij één van onze paraveterinairen voor een gewichtscontrole.

 

Kan mijn hond incontinent worden van sterilisatie?

Wat is incontinentie?
Als een teef incontinent is betekent dat dat haar blaas geen urine meer kan bewaren en het niet meer kan ophouden. Dit is een vervelend probleem, zowel voor de hond als voor u als eigenaar. De vloerbedekking of de mand waar de hond in ligt wordt vies en het huis kan naar urine gaan stinken. Er zijn veel verschillende oorzaken voor het incontinent worden van een hond. Denk bijvoorbeeld aan ouderdomsincontinentie wat bij mensen ook veel voorkomt of prostaatproblemen of aangeboren afwijkingen. Een enkele keer  kan een teef incontinent worden na sterilisatie. Dit kan pas jaren na de operatie optreden. Er ligt dan meestal een klein plasje urine op de plek waar de teef gelegen heeft.

Hoe kan een teef na de sterilisatie incontinent worden?
Tijdens een sterilisatie worden de eierstokken verwijderd. Deze eierstokken zorgen normaal voor de productie van de hormonen oestrogeen en progesteron. Vooral het hormoon oestrogeen zorgt ervoor dat de sluitspier van de blaas goed blijft functioneren. Het hormoon oestrogeen valt na de sterilisatie weg en dit zorgt ervoor dat de sluitspier van de blaas slapper wordt. Bij een klein percentage teven kan dit leiden tot urine incontinentie. 

Welke teven hebben een grotere kans op incontinentie na sterilisatie?
Bij kleinere honden zien we zelden incontinentie na sterilisatie, het zijn voornamelijk de grotere honden die meer risico lopen. We adviseren om de teef eerst één keer loops te laten worden, om het risico op incontinentie te verkleinen. 

Bestaat er een behandeling voor incontinentie na sterilisatie?
De urine incontinentie die na een sterilisatie kan ontstaan is meestal goed te behandelen met medicijnen. Deze medicijnen moeten vaak levenslang worden toegediend.

 

Waarom mag mijn hond niet bijten of likken aan de operatiewond?

De operatiewond 
Voor de sterilisatie of castratie wordt een kleine incisie (snede) gemaakt waardoor de baarmoeder en eierstokken of de testikels worden verwijderd. Ter voorbereiding op de operatie wordt de huid waar de incisie zal komen eerst ruim geschoren. Vervolgens wordt de huid goed gewassen en daarna gedesinfecteerd. Dit zorgt ervoor dat vuil en bacteriën verwijderd worden, zodat deze plek zo steriel mogelijk is. Op deze manier worden infecties door bacteriën zoveel mogelijk voorkomen. Na de ingreep wordt de snede weer gesloten door middel van hechtingen. 

Waarom wil mijn hond bijten of likken aan de wond

De wond kan in het begin wat pijnlijk zijn, prikken en/of trekken, ondanks goede pijnstilling. Hierdoor zal de hond aan de wond willen bijten en of likken om deze irritatie te stoppen. Na een aantal dagen zal de wond gaan genezen en dus (net als bij mensen) jeuk veroorzaken. Hierdoor zal de hond waarschijnlijk na een aantal dagen nog meer de behoefte voelen om te bijten en of likken aan de wond. 

Waarom mag mij hond niet bijten of likken aan de wond

Als de hond aan de wond likt brengt hij/zij bacteriën uit de bek via de tong over op de wond. Vaak wordt er gezegd dat de tong van een hond heel schoon is. In de bek en op de tong van een hond bevinden zich echter normaal gesproken al veel bacteriën. Daar komt nog bij dat honden regelmatig aan van alles en nog wat likken wat ervoor zorgt dat de tong er zeker niet schoner op wordt. De bacteriën kunnen ervoor zorgen dat de wond gaat ontsteken en in het ergste geval kan een verwaarloosde infectie naar binnen slaan via de wond en een infectie aan de binnenkant van de buik veroorzaken. Dit moet absoluut zoveel mogelijk voorkomen worden.

Daarnaast is het zo dat wanneer de hond aan de wond bijt, hij de hechtingen of de wond zelf kan beschadigen met zijn tanden. Wanneer de hechtingen kapot gaan zal de wond weer open gaan staan met alle nare gevolgen van dien. Viezigheid en bacteriën kunnen via de open wond het lichaam in en in ergere gevallen kan weefsel of kunnen organen uit de buik via de open wond naar buiten gaan hangen en daardoor worden bevuild, besmet met bacteriën, gaan ontsteken en zelfs beschadigd raken. Ook kunnen de hechtingen alleen al door likken week worden en op die

manier los laten. De wond en de huid rondom de wond zal geïrriteerd en beschadigd raken door het vele likken en bijten met de ruwe tong en harde tanden.

Voorkom deze nare situaties en zorg er dus altijd voor dat de patiënt op geen enkele manier aan de wond zal kunnen likken en/of bijten!

Likken en/of bijten aan de wond kan worden voorkomen door gebruik te maken van een kraag of kap of Medical Pet Shirt. Zie voor meer informatie over een kraag of kap: Hoe lang moet mijn hond een kraag of kap om?

 

Gaat een voorhuidontsteking (puspiemel) weg na castratie?

Wat is een voorhuidontsteking?

Iedere eigenaar van een ongecastreerde reu zal dit verhaal over de voorhuidontsteking herkennen, het komt namelijk heel veel voor en is dus niet iets vreemds. Meestal zijn er  druppels van groen/gele pus bij de voorhuid van de reu zichtbaar. Deze druppels kunnen een vies en stinkend spoor achterlaten in huis wat erg vervelend kan zijn. De penis zelf is vaak niet ontstoken, maar het is de huid aan de binnenkant van de voorhuid wat ontstoken is. 

Wat is de oorzaak van een voorhuidontsteking? 

Meestal zien we de eerste klachten van een voorhuidontsteking vanaf 6 maanden leeftijd. Dit komt omdat de reu dan sexueel actief wordt en vaker zijn penis zal uitschachten. Door het regelmatig in- en uitschachten kunnen er bacteriën en vuil in de voorhuid terecht komen en voor een bacteriële infectie zorgen. Ook door het likken en/of wassen kan er een ontsteking optreden. Een enkele keer zien we een voorhuidontsteking ook ontstaan doordat de penispunt uitgedroogd raakt bij een te wijde voorhuidopening.

Hoe behandelen we een voorhuidontsteking? 

Er zijn verschillende mogelijkheden om een voorhuidontsteking te behandelen.

• Er bestaan speciale reinigingsmiddelen om de voorhuid te spoelen. Vaak geeft dit wel even verbetering, maar het probleem komt vrij snel weer terug.
• Als de penis zelf ook ontstoken is kan de voorhuidreiniger gecombineerd worden met antibioticumhoudende zalf, maar dit is meestal niet nodig.
• De definitieve oplossing is meestal castratie. Doordat we dan het mannelijke hormoon testosteron wegnemen, zal de reu minder sexueel actief zijn. Hierdoor zal de reu zijn penis minder vaak uitschachten en hierdoor neemt de kans op een voorhuidontsteking aanzienlijk tot helemaal af.  Helaas heeft de castratie geen 100% garantie, een enkele keer blijft een gecastreerde reu last hebben van een voorhuidontsteking.
• Chemische castratie door middel van een kleine implantaat onder de huid kan net als chirurgische ingreep (castratie) de voorhuidontsteking wegnemen. Het implantaat zorgt voor remming van de geslachtshormonen waardoor de reu tijdelijk onvruchtbaar is en heeft in die periode minder tot geen voorhuidontsteking.

Baarmoederontsteking hond; levensgevaarlijk!

Wanneer een teef niet gesteriliseerd is heeft ze grote kans om op latere leeftijd een baarmoederontsteking te ontwikkelen. Onder invloed van hormonen kan de baarmoeder gaan ontsteken. De baarmoeder vult zich dan met pus en wordt hierdoor steeds groter en groter. Als een teef met een baarmoederontsteking niet geholpen wordt kan de baarmoeder door de spanning open barsten. De pus loopt dan de buik in en dit zorgt voor een heftige buikvliesontsteking met de dood als gevolg….dit is te voorkomen door uw teef te laten steriliseren! Dit is één van de redenen waarom het advies is om uw hond te laten steriliseren als u geen nestje met haar wilt. 

Wat zijn de verschijnselen van een hond met baarmoederontsteking? 
Baarmoederontstekingen zien we vooral bij oudere teven, meestal als ze ouder zijn dan zeven jaar. Een teef met een baarmoederontsteking gaat opeens veel meer drinken en ook veel meer plassen. Vaak worden ze ook algemeen ziek en zijn ze erg sloom, hebben soms koorts en kunnen een verdikte buik krijgen door de vergrote baarmoeder. Soms kunt u ook wit-gele tot roodbruine uitvloeiing uit de vulva zien, maar dit is niet altijd zo. Als u uw teef verdenkt van een baarmoederontsteking, neem dan zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts. Dit is een spoedgeval! 

Hoe wordt de diagnose baarmoederontsteking gesteld? 
Als er vieze pussige uitvloeiing uit de vulva komt is de diagnose voor de hand liggend. In sommige gevallen zie je helemaal niets aan de achterhand en wordt er een echo van de buik gemaakt. Met de echo is te zien of de baarmoeder inderdaad vergroot is en gevuld ismet pus. Daarnaast is het belangrijk om bloedonderzoek te doen. Het komt namelijk nog wel eens voor dat een hond met een baarmoederontsteking ook suikerziekte heeft.

Wat is de behandeling van een baarmoederontsteking?
Als de teef verdacht wordt van een baarmoederontsteking is er eigenlijk maar één oplossing, de teef zal zo snel mogelijk geopereerd moeten worden waarbij de eierstokken en de gehele baarmoeder worden verwijderd. De ontsteking met medicijnen behandelen heeft meestal weinig zin. Het is ook belangrijk om de hond voor de operatie aan het infuus te leggen om de opgenomen giftstoffen uit de baarmoeder zo snel mogelijk uit het lichaam te verwijderen.  Meestal knappen de teven ontzettend snel op na de operatie en mogen ze de volgende dag weer mee naar huis.

Links; 'normale' baarmoeder, rechts; ontstoken baarmoeder

 

Wanneer mag mijn hond weer eten na de castratie of sterilisatie?

Voedsel- en wateropname voor de ingreep 

Voor een castratie of sterilisatie wordt de hond onder narcose gebracht. Narcose kan zorgen voor misselijkheid. Wanneer de hond narcose krijgt toegediend en hierdoor misselijk wordt en gaat braken zal dit vervelend zijn voor de hond. Daarnaast is het ook gevaarlijk als een dier rondom de narcose de neiging heeft om te braken. Het dier is dan in slaap of te suf om zijn/haar kop op te tillen om te braken. Het op gebraakte voedsel zal dan in de keel op de luchtpijp terecht komen, waardoor er een verstikkingsgevaar van de patiënt ontstaat. Vandaar ook dat patiënten altijd nuchter moeten zijn wanneer zij onder narcose gaan. Wanneer patiënten nuchter moeten zijn mogen zij nog wel gewoon water krijgen maar dus geen voedsel, koekjes of ander lekkers. 

Misselijkheid na de ingreep 
Bij de nazorg geldt ongeveer hetzelfde voor het dier. Hij of zij kan nog misselijk zijn van de narcose en kan dus niet direct voedsel tot zich nemen vanwege het risico op misselijkheid en braken. In de meeste gevallen wil de patiënt vlak na narcose ook nog niet eten. Dit omdat hij/zij nog misselijk is of wat napijn heeft van de ingreep (wat overigens zoveel mogelijk wordt beperkt door goede pijnstilling). Een aantal patiënten zullen hierbij een uitzondering zijn maar wij adviseren honden geen eten te geven na de ingreep. Ook voor wateropname geldt dat wanneer direct na de narcose veel water wordt opgenomen de maag van het dier overstuur kan raken. 

Voedsel- en wateropname na de ingreep 

Ons advies met betrekking tot voedsel- en waterverstrekking na de narcose is dus in ieder geval hiermee te wachten tot de avond van de dag van de operatie (wanneer de patiënt ’s morgens geopereerd is). Verder kunt u hem of haar het beste een halve portie voedsel geven van wat u normaal geeft. Dit verdeelt u dan in kleine hoeveelheden, zodat de maag niet direct teveel wordt belast. Wanneer de patiënt namelijk honger heeft omdat hij/zij nuchter moest zijn voor de narcose is de kans groot dat het voedsel in heel korte tijd naar binnen wordt geschrokt wat in combinatie met de misselijkheid van de narcose weer kan leiden tot braken. Let op: uw huisdier kan nog moe zijn en bij wateropname hierdoor met zijn/haar neus in de waterbak blijven liggen en daardoor geen lucht binnen krijgen. Geef dus alleen kleine beetjes water wanneer u er zelf bij bent en haal de waterbak tussendoor even weg. 

Wanneer uw huisdier de avond van de dag van de ingreep niet wil eten is dit niet problematisch. Neem echter contact op met uw dierenarts wanneer de hond in de loop van de volgende dag nog niet wil eten en drinken. De dag na de narcose moet dit namelijk weer op gang komen en de volgende dag moet de voedsel- en wateropname weer zo goed als normaal zijn.

Hoe lang heeft mijn hond last van de narcose na sterilisatie of castratie?

Let op: er bestaan heel veel verschillende methoden om een dier onder narcose te brengen. Lees hieronder de veilige manier van narcose zoals wij die op onze praktijk toedienen.

Voorafgaand aan de narcose: pre-medicatie 
Nadat de dierenarts de hond helemaal heeft nagekeken en alles goed is, krijgt de hond een prikje pre-medicatie in de bilspier. Deze injectie zorgt voor een goede pijnstilling en maakt de hond suf. Het is niet zo dat de hond hier al van gaat slapen. Deze pre-medicatie injectie wordt gegeven zodat het dier rustig naar de opname kan wordt gebracht en niet onrustig wordt wanneer zijn/haar baas vertrekt. Ook gaat het dier op deze manier rustiger onder narcose en kan de dierenarts de volledige narcose makkelijker toedienen. Het duurt ongeveer tien minuten voordat de injectie volledig werkt. Wanneer de hond voldoende rustig is zal hij worden opgenomen in de hondenopname en mag de eigenaar naar huis. 

Narcose: de injectie en de gasanesthesie 

Na de pre-medicatie kan de hond onder narcose worden gebracht. Voor de echte narcose wordt er een klein stukje van de haren op de voorpoot geschoren en wordt de pootader opgezocht. Er wordt een branule in de pootader geplaatst waardoor het narcosemiddel en pijnstilling kan worden toegediend. Vervolgens wordt de hond via een buisje in de luchtpijp in slaap gehouden door middel van veilige gasnarcose.  Tijdens de operatie wordt de anesthesie nauwlettend in de gaten gehouden. Wij hebben volledige bewaking van de ademhaling, hartslag, lichaamstemperatuur, zuurstof en de CO2.  Hierdoor kunnen complicaties direct worden ontdekt en kan in dat geval ook meteen worden ingegrepen. Als de operatie geslaagd is kan de gasanesthesie worden gestopt en zal de hond snel weer wakker worden.    

Nawerking van de narcose: bij de dierenarts 

De praktijk leert dat honden verschillend reageren op narcose. Een aantal honden gaat na het ontwaken uit narcose joelen, anderen worden heel rustig wakker. Het joelen is vaak van korte duur maar enkele patiënten houden dit erg lang vol. Wanneer dit het geval is wordt vaak aan de eigenaar gevraagd het dier wat eerder op te halen zodat hij/zij thuis in een vertrouwde omgeving in alles rust bij kan komen. Op deze manier wordt geprobeerd zoveel mogelijk overlast voor andere patiëntjes te beperken. Ondanks al onze maatregelen zullen de meeste honden een kleine lichaamstemperatuurdaling door de narcose hebben.  We houden dit goed in de gaten en zullen de honden weer opwarmen door warme kruiken en dekens. De operatiepatiënten mogen pas naar huis wanneer zij voldoende wakker en in orde zijn en de lichaamstemperatuur weer op peil is gebracht. Alle patiënten worden constant nauwlettend in de gaten gehouden en uiteraard goed verzorgd door de dierenartsen en paraveterinairen. 

Nawerking van de narcose: thuis 

Op de dag van de ingreep zal de patiënt nog erg moe zijn van de narcose. De kans bestaat dat hij/zij niet wil eten vanwege misselijkheid door de narcose. Wanneer dit de volgende dag nog het geval is adviseren wij u contact op te nemen met de dierenarts. Verder kan de patiënt nog wat slingeren en wiebelig op de poten staan. De dag na de ingreep moet de patiënt weer gaan eten en drinken en zal hij/zij nog wel wat slomer zijn dan normaal. De dag daarna wordt verwacht dat de patiënt zich weer vrijwel helemaal normaal zal gedragen en zich weer beter zal voelen.

De vier voordelen die u moet weten over laparoscopische sterilisatie van uw hond

Laparoscopische sterilisatie is het verwijderen van de eierstokken bij de teef door middel van een kijkoperatie. De operatie-instrumenten worden via twee kleine sneetjes in de buik naar binnen gebracht. Deze operatietechniek wordt al enkele jaren met succes uitgevoerd in Nederland. Voor deze methode is veel apparatuur en kennis nodig en daarom kan het maar bij een aantal dierenklinieken in ons land.

De traditionele manier van steriliseren wordt al jarenlang in Nederland uitgevoerd. In de loop van de tijd worden er nieuwe technieken ontwikkelt die zo hun voordelen hebben. Wij hebben de grootste voordelen van een laparoscopische sterilisatie ten opzichte van een sterilisatie op de 'oude' manier op een rijtje gezet voor u.

1. Maximale veiligheid met laparoscopische sterilisatie. Door het gebruik van een geavanceerde camera heeft de chirurg optimaal overzicht in de buik en alle buikorganen, waardoor deze ingreep op een zeer veilige wijze kan plaatsvinden.
2. Sneller herstel. In plaats van één grotere snede worden er twee kleine sneetjes gemaakt, waardoor de wondjes in de buikwand en de huid sneller herstellen. Hierdoor zal er ook minder littekenweefsel ontstaan.
3. Minder pijn. Uit onderzoek is gebleken dat laparoscopische gesteriliseerde teven minder pijn hebben na de ingreep dan honden die op de traditionele manier zijn gesteriliseerd.
4. Minder kans op wondcomplicaties. Door de kleinere sneetjes is het risico op complicaties en infecties in de buik veel kleiner.

Vanwege deze vier grote voordelen raden wij u aan om uw teef laparoscopisch te steriliseren. Uiteraard zitten er aan elke methode ook nadelen. Voor de hond zelf zitten er geen meer nadelen aan een laparoscopische sterilisatie dan aan een traditionele sterilisatie.

Zie ook: Nadelen laparoscopische sterilisatie.

Nadelen laparoscopische sterilisatie

Voor de hond zelf zitten er niet meer nadelen aan een laparoscopische sterilisatie ten opzichte van een traditionele sterilisatie. Wij zetten hieronder de nadelen van een laparoscopische sterilisatie voor u op een rijtje. 

1. Als de baarmoeder afwijkend is en/of de eierstokken sterk vergroot zijn, dan past dit niet meer door de kleine sneetjes van de laparoscopische sterilisatie. Om deze organen te verwijderen zal de buik alsnog op een traditionele manier worden open gemaakt. 

2. Deze operatie is niet bij alle dierenklinieken mogelijk. Voor een laparoscopische sterilisatie is dure apparatuur nodig en moet uitgevoerd worden door een dierenarts zijn die hierin goed geschoold is en ervaring met deze operatietechniek heeft. U kunt dus niet bij alle dierenklinieken terecht voor deze methode.  

3. Prijs. De prijs van de laparoscopische sterilisatie ligt hoger dan de traditionele sterilisatie. Dit komt omdat er voor deze methode meer apparatuur en opleiding nodig is.

Zie ook: Voordelen laparoscopische sterilisatie.

Hoe lang moet mijn hond een kraag of kap om na castratie of sterilisatie?

Wat is een kraag of kap?

Een kraag of kap is een plastic ‘koker’ die om de nek van de hond wordt gedaan zodat de hond niet aan (operatie)wonden en/of hechtingen kan likken/bijten. De reden dat de hond niet aan een wond of hechtingen mag zitten is dat hij/zij op deze manier de wond week of kapot maakt en vieze bacteriën vanuit de bek overbrengt op de wond waardoor ze te vroeg los laten. Het dier belemmerd op deze manier de wondgenezing, de wond kan dan flink gaan ontsteken.

De kraag bevat aan de kant waarmee deze om de nek zit verschillende lusjes waar de halsband of een bandje doorheen kan worden gedaan om de kraag om de nek te bevestigen. Let op: hiervoor mag absoluut geen slibketting of snijdend touwtje voor gebruikt worden! Dit vanwege verstikkingsgevaar. De kraag moet goed aansluiten aan de nek van de hond zodat hij/zij deze niet af kan krijgen maar moet ook niet te strak om de nek zitten. Het advies is om aan te houden dat er twee vingers tussen de halsband en de nek moeten kunnen.

De kraag of kap moet minstens zo groot zijn dat de hele kop, inclusief de snuit in de kraag of kap past. Dit om te voorkomen dat de hond met de tanden of tong toch langs het randje van de kraag kan komen om aan de wond te likken/bijten.

Honden en katten ervaren een kraag of kap bijna altijd als vervelend. Dit omdat het de bewegingsvrijheid beperkt. Als alternatief is tegenwoordig het Medical Pet Shirt (zie de foto hiernaast), een soort rompertje voor dieren, op de markt. Deze rompertjes kunnen echter niet bij elke wond voorkomen dat het dier aan de wond kan likken/bijten.

Hoe lang moet de kraag of kap om blijven?
De kraag of kap moet voorkomen dat de hond de wondgenezing belemmerd en moet dus om de nek blijven totdat de wond genezen is. Wanneer de kraag eerder af wordt gedaan en de hond de wond kan aantasten moet in het ergste geval de wond opnieuw gehecht worden en moet in ieder geval het genezingsproces van de wond weer opnieuw beginnen en dus de kraag of kap weer om worden gedaan totdat de wond genezen is.

Wanneer de wond genezen is kunnen de hechtingen worden verwijderd en mag dus ook de kraag of kap af. Daarom houden we aan dat de kap zolang de hechtingen in de wond zitten gedragen moet worden. De tijd dat de hechtingen in de wond moeten blijven zitten is afhankelijk van de plaats van de wond op het lichaam en van welke operatie is uitgevoerd. Dit kan variëren van zeven tot veertien dagen. Wanneer tijdens de ingreep gebruik is gemaakt van oplosbare hechtingen zal de kraag of kap om moeten blijven totdat de wond genezen is. Uw dierenarts zal u kunnen vertellen na hoeveel dagen dit het geval is. Het aantal dagen kan per praktijk verschillen. Bij een wond door castratie en sterilisatie wordt bij ons op de praktijk tien dagen aangehouden.